CoCo, Chichén, Cool

Vlakbij mijn appartementje zit een grote nachtclub: CoCo Bongo. De afgelopen twee weken hoorde ik iedere nacht de muziek gezellig door de straat heen denderen en Paul en ik besluiten dat we er maar eens een kijkje moeten gaan nemen. Op straat kopen we kaarten, de verkoper verzekert ons dat we mooie plaatsen hebben om de minstens 25 optredens goed te zien. Optredens? Plaatsen? Gaan we naar een musical of zo?? Om 23 uur staat de hele straat vol met wachtende mensen. Bij binnenkomst krijgen we al gelijk een cocktail in onze handen gedrukt, gevolgd door een shot tequila als we wat verder binnen zijn. We komen op een enorme dansvloer terecht, maar wij worden begeleid naar boven waar we plaats mogen nemen aan een tweepersoons tafeltje met uitzicht op het podium. Inderdaad, mooie plaatsen! Onze kaarten zijn inclusief drank, dus de ober komt gelijk aanzetten met alweer een cocktail. Piña Colada… heel vervelend. De muziek is geweldig, maar we weten nog steeds niet zo goed wat we van deze avond moeten verwachten. En dan barst het los…
Achter het podium hangt een enorm videoscherm waarop een clip van Beyoncé begint. En dan komt Beyoncé het podium op! Compleet met alle dansers! Terwijl de clip achter de artiesten speelt, wordt de clip live voor onze ogen uitgevoerd door een sterrenteam met dezelfde kostuums, haardracht en choreografie als in de clip erachter. Hoe vet!! Deze optredens gaan de hele avond door, we zien Queen, Elvis, Madonna, Michael Jackson, Cirque du Soleil-acrobaten in doeken…het gaat en gaat maar door. Wat een feest! Tussen de optredens door komen er enorme ronde ballonnen uit het plafond vallen, confetti, bellen, serpentine, papiersnippers… er komt geen einde aan. Wat een paaaarrtyyyyy!!! Halverwege gaan we naar beneden en duiken we tussen de dansende menigte. Iedereen gaat helemaal uit z’n dak, al dan niet opgezweept door de niet aflatende stroom alcohol. Om vijf uur ’s ochtends rollen we bezweet de tent uit, wat was dit gaaaf!!
Uitgeteld vallen we in slaap, onze kater nemen we de volgende middag gezellig mee naar het strand. We liggen op het strand bij Limbert, maar vinden het aan de kant van José toch leuker. Morgen weer lekker daarheen. Om een uur of 3 ’s middags ziet Paul ineens een inktzwarte lucht naderen… en hij is de enige niet. In no time is het hele strand leeg, zijn alle parasols ingeklapt en staat iedereen binnen. Het noodweer duurt gelukkig maar kort en het blijft evengoed lekker warm. Prettig.
Na zo'n zware stranddag kregen we 's avonds ineens zin in sushi. Tijdens het hardlopen ben ik wel eens langs een Sushiclub gekomen die we na een kleine avondwandeling terugvinden. Gisterenavond aten we nog in een traditioneel Mexicaans restaurant (TL licht, plastic tuinstoelen, plastic bont gekleurde tafelkleedjes en een totale rekening van 12 euro), maar vanavond zitten we aan de ‘Amerikaanse kant’ op witte lederen stoelen op een prachtig houten terras voor 12 euro per sushi ;) De sushi’s zijn ongeëvenaard lekker met de meest aparte combi’s in een klein hapje. Lekker lekker lekker!

Woensdag wordt het tijd voor wat cultureel erfgoed van Mexico en gaan we naar Chichén Itzá: een stad die waarschijnlijk al voor onze jaartelling is gebouwd door Maya’s. Chichén Itzá is uitgeroepen tot één van de nieuw gekozen Wereldwonderen, en behoort tot het Werelderfgoed van Unesco.
Het is drie uur met de bus, maar als je in de buurt bent mag je dit eigenlijk niet overslaan toch?
We komen aan op een terrein met verschillende stapels oude stenen… maar wanneer je open staat voor het verhaal erachter raak je toch diep onder de indruk van dit erfgoed van onze voorvaderen.

Het beroemdste gebouw (het symbool van de stad Chichén Itzá )is de piramide El Castillo, in Maya Kukulcán genoemd. Kukulcán betekent geverderde slang; hij was de god van de elementen. De piramide doet dienst als Maya kalender en is belachelijk geniaal in elkaar gezet. Hoe ze dat wisten? Hoe hij gebouwd is? Waartoe de overige ‘stapels oude stenen’ in de stad dienen? Er zijn verschillende theorieën, maar de verklaringen lopen uiteen. Wat wel duidelijk is geworden, is dat de piramide dienst doet als kalender.
De Mayakalender, de godenwereld en de astronomie hebben de vormgeving van El Castillo bepaald. Om te beginnen refereert de vierkante vorm van de piramide aan de kosmische voorstelling van de Maya's. Zij zagen de kosmos als een plat vierkant, gedragen door vier reuzen. De negen terrassen verwijzen naar de negen verdiepingen van het dodenrijk. Elke zijde van de piramide wordt door een trap in tweeën verdeeld waardoor er 18 delen ontstaan die overeen komen met de 18 maanden van het mayajaar. Iedere trap heeft 91 treden dat, maal de vier zijden, het getal 364 geeft. Dit is geen rekenfoutje want de laatste dag van het jaar is het bovenste platform, de laatste stap die je maakt om de tempel te bereiken. De weinige decoraties die wel aanwezig zijn, zijn met name gewijd aan Kukulcán. De balustraden van de trap aan de noordzijde van de piramide eindigen in twee enorme slangenkoppen met een boosaardige blik en geopende bek. Aan deze trap hebben bouwmeesters, mathematici en astronomen gewerkt. Samen hebben ze een spectaculair moment weten te vangen. Elk jaar op 21 maart en 21 september (begin van lente en herfst) schijnt de namiddagzon schuin op de noordwesthoek van de piramide. De negen hoeken van de terrassen werpen dan hun schaduw op de balustrade van de trap aan de noordzijde. Dit schaduwspel vormt uiteindelijk het 34m lange lichaam van de slang, dat naadloos aansluit op de gebeeldhouwde slangenkop onderaan de trap. Het schaduwspel wekt de illusie dat de slang Kukulcán afdaalt naar de aarde; een uitdrukking van de harmonie tussen hemel en aarde. (bron: http://www.mayasite.nl/chichen_itza.htm)
Hoe verzin je het?!
Naast de tempel waren er nog andere indrukwekkende bouwwerken, als je er meer over wilt weten moet je maar eens op bovenstaande link drukken.

Op onze laatste stranddag gaan we naar het mooie strand van Tulum, maar het is erg bewolkt. De week is snel gegaan, morgen alweer richting huis. We zullen een tussenstop in New York maken, komen daar rond middernacht aan, maar vliegen pas de volgende avond om half zeven door naar Nederland,waardoor we een dagje kunnen doorbrengen in The Big Apple!
Met zo’n vooruitzicht wordt het einde van je vakantie toch verzacht. We hebben het echt leuk gehad samen. Vreselijk uit ons dak gegaan in CoCo Bongo, lekker gegeten, gevochten in de zee om een balletje, cultureel gedaan, tot rust gekomen, kleurtje gekregen, in zee gezwommen, gepraat, gelachen… het is altijd even afwachten hoe een week samen verloopt, maar dit ging super relaxed. Helemaal cool!