Verrassende ontwikkelingen in Buenos Aires

Zooo dat is lang geleden!!!
Eindelijk weer eens een blogje. Ten eerste allemaal bedankt voor jullie stemmen op http://www.internationaalambassadeur.nl/nanniekendanielle. We hebben er al meer dan honderd, maar de koploper zit boven de 1000, dus als je nog niet gestemd hebt, of een manier weet om aan meer stemmen te komen: JE HULP IS WELKOM!!! Mijn blog heeft meer dan 50.000 pageviews gehad in vier maanden tijd.. ALLEMAAL STEMMEN!!!
Verder natuurlijk bedankt voor alle lieve felicitaties! Hier op mijn blog, via mijn mail, op facebook… niet normaal hoeveel mensen de moeite hebben genomen om me te feliciteren terwijl ik aan de andere kant van de wereld zit. Dat is echt fijn!

Mijn verjaardag is uitgebreid gevierd. In het hostel waar ik woon waren in één week vier verjaardagen, inclusief van de eigenaar, dus hij had kaarten geregeld voor iedereen in het hostel om op zaterdag naar een gave club te gaan, Pacha. Dat is een danceclub die ook op Ibiza te vinden is, en in Barcelona, in Madrid, in Parijs.. dus daar wilden we wel heen! Geweldige muziek heel de nacht, prachtige club en gedanst tot het licht werd. Bij veel clubs kun je ook buiten dansen, dat is echt zooo lekker hier.

Dinsdag middag, een dag voor m’n verjaardag, lag ik na school lekker in de zon in de hangmat bij het zwembad, toen Sebastiaan ineens binnen kwam rennen. “Ik heb twee kaartjes voor een voetbalwedstrijd maar dan moeten we NU weg!! De wedstrijd begint over een half uur en de taxi staat buiten te wachten, wie wil er mee??” Alle jongens waren net weg uit het hostel… om naar deze wedstrijd op tv te kijken in een kroeg… wat zielig zeg… :)
Ik bedacht me geen moment en rende gelijk de trap op naar m’n kamer om me om te kleden. In de hal zat Laura, een meisje dat de vorige dag was aangekomen, te skypen met haar ouders. “Laura, heb je zin om mee te gaan naar een voetbalstadion?? NU??” –“Jaaa, pap, mam, ik ga naar een voetbalwedstrijd, doeiiiii!” Twee minuten later sjeesden we met de taxi over de brede avenues van Buenos Aires. Sebastiaan, een Duitse jongen die perfect Spaans spreekt, werkt hier al vijf maanden bij een voetbal association. Toen hij de drie kaartjes daar op tafel zag liggen had hij gevraagd: “ Moeten jullie niet weg? De wedstrijd begint zo!” maar ze zeiden dat ze niet zo’n zin hadden om zich te haasten. “Mag ik ze hebben dan?” vroeg hij toen… ja dat mocht. Hij was als een gek in een taxi gesprongen, naar het hostel geraced, ons opgepikt en op het moment dat we het stadion inliepen begon de wedstrijd. SUPER!! Anders dan voor sensation white ben ik eigenlijk nog nooit in een stadion geweest, geen idee, is er nooit van gekomen… maar wat was dit GAAAF!!!
We besluiten gelijk om kaarten te halen voor zaterdag (à 16 euro… echt de prijzen in Argentinië zijn al een feestje op zich). Dan is er een belangrijke wedstrijd in het Riverplate stadion (waar de WK finale van Nederland en Argentinië is gespeeld in 1978) tussen de clubs River en Huracán, dat wordt een nóg groter spektakel!! Woehoe, ik word hooligan!!

Toen we thuiskwamen was het 23 uur en zijn we met alle jongens en meiden van het hostel een bar ingegaan hier om de hoek om mijn middernacht moment te vieren. Twee flessen champagne gekocht (à 12 euro per stuk, dus das wel duur hier ;) ) en vanaf 00:00 uur op het dakterras van de bar een feestje gebouwd met z’n allen. Volgende dag weer naar school!!! Maar ja.. die dag was ik natuurlijk wel écht jarig… dus dat moest gevierd worden. ’s Avonds met z’n allen gegeten, en toen naar een ander hostel gegaan van andere Nederlandse meiden van school. Er zit hier een hele invasie van blonde gooische meisjes van 18. Buenos Aires 90210 zeg maar. Heel gezellig, maar we oefenen natuurlijk geen Spaans thuis. Ze nemen me overal mee naar toe en ondanks dat ze me mama noemen, voel ik me ook weer 20 met al dat gefeest (zolang ik niet in de spiegel kijk). Heerlijk! Het stappen begint hier echt mega laat. De Argentijnen eten laat, rond 21 à 22 uur. Daarna nog uitbuiken en indrinken.. dus voor tweeën ’s nachts is alles nog uitgestorven. Ook op woensdag. Uiteindelijk lagen de jonkies voor Pampus voor de tv, maar mama was (eigenlijk zelfs in Argentinië niet meer) jarig, dus hup de taxi in (à 2 euro per 5 km) en naar weer een fantastisch mooie club in Buenos Aires: Asia de Cuba. Toen we binnenkwamen om half twee ‘s nachts stonden er nog tafels van het eten die langzaamaan werden opgeruimd… de DJ kwam, de dansvloer was leeg en het feest kon beginnen!! Prachtig geklede mensen, zelfs in gala jurken wat best apart is met zware techno muziek. Ik wil nooit meer weg uit Buenos Aires!!!
Om 5 uur naar huis en om 9 uur weer in de schoolbanken. Mijn Spaans ging nog nooit zo goed, dit moet ik vaker doen!!

Ik heb nu nog zes weken vrij en dan ga ik terug naar Nederland. Wat ga ik met die zes weken doen?
Die afweging maak ik nu al ongeveer twee weken. Ik ben naar Zuid-Amerika gegaan in plaats van terug naar Australië omdat ik Spaans wil spreken. Waarom? Gewoon, omdat ik het kan. Net als m’n HBO diploma. “Wat ga je daar nu mee doen?” Geen idee. Gewoon, omdat ik het kan (en nu me de krantenberichten uit Nederland bereiken dat de monopoliepositie van Holland Casino wéér onder vuur ligt, ben ik blij dat ik een vers diploma op zak heb. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid… zoiets was het toch? Misschien doe ik helemaal nooit iets specifieks met dat HBO diploma, dat zal de tijd uitwijzen, maar voorlopig geeft het me meer rust omdat ik het gevoel heb dat ik mijn mogelijkheden heb vergroot). Maar terug naar Buenos Aires.

Moet ik vasthouden aan mijn oorspronkelijke plan om naar Patagonië te reizen (het zuiden van Argentinië en Chili) of zal ik langer studeren om het niveau Spaans te bereiken dat ik voor ogen heb? Gedurende mijn afweging heb ik er in ieder geval één week privéles bijgeboekt, dus komende week ga ik ook nog naar school (anders zou ik nu klaar zijn).

Feit: als ik nu niet langer studeer, ga ik in de toekomst weer een maand vrij opgeven om vast te zitten in een stad om weer naar school te gaan. Feit: Me amo Buenos Aires, ik ben tevreden over deze school, heb goede leraren, ik woon in een schoon hostel, met allemaal leuke jonge mensen. Ik geniet ervan om me weer twintig te voelen en ieder weekend te dansen tot het licht wordt… De volgende keer dat ik ga studeren ben ik niet zeker van al deze ingrediënten. Dus misschien kan ik beter nu op deze school blijven, en die maand die ik in de toekomst zou besteden aan opnieunw een Spaanse studie, gebruiken om door Patagonië te reizen. Perfect. Ik besluit om in BA te blijven.

Ik vertel Charo, mijn Spaanse ‘profesora’ van mijn besluit. Ik kan het goed met haar vinden, ze is 38 en een beetje zo’n type als ik. Ze is van origine Spaans in plaats van Argentijns. De eerste twee uur krijg ik les van Leonardo, en de laatste twee uur van Charo. Die combinatie is perfect, mijn Spaans is de afgelopen vier weken echt enorm vooruit gegaan. Ik had verwacht dat Charo blij zou zijn dat ik in BA zou blijven, maar… ze verklaart me voor gek!!! Ga reizen! Je wilt de wereld zien! Patagonië is zo mooi! Zo dicht bij Antartica… gletsjers, ruige natuur, trektochten met ijzers onder je schoenen, zeeleeuwen, pinguïns, knalgroene meren, oneindige uitzichten… Je weet nooit wat de toekomst brengt, wanneer je weer in de gelegenheid bent om Patagonië te bezoeken… je bent nu zo dichtbij… Spaans kun je overal doen! Ook in Nederland! GA! Ik zal je vreselijk missen maar GA! Tsja…

Een andere dag, tijdens een andere conversatie oefening, vertelt Charo mij dat haar verteld is dat ze tussen maart en half mei niet nodig is op school. Half mei gaat ze lesgeven in Cuzco, Peru. Ze weet nog niet wat ze in de tussenliggende maanden zal doen… misschien een advertentie zetten als privé lerares… en ineens krijg ik een gek idee. Als ik het geld dat ik aan school zou betalen voor vier weken extra privé les, nou aan háár betaal? En dat ze met me meereist naar Patagonië? Dan kan ik EN mijn Spaans verbeteren, EN reizen! In eerste instantie begon het idee als een grap… maar inmiddels…

Charo deelt een huis met een Argentijn uit Bariloche en een Tsjechische, Yvet, die ongeveer op hetzelfde niveau Spaans spreekt als ik. EN lesgeld EN reisgeld wordt voor mij natuurlijk duurder dan wanneer ik studeer en in BA blijf, dus ik twijfel nog of ik dit plan kan betalen. Toen Charo echter thuis over ons idee vertelde werd Yvet zó enthousiast dat ze met het volgende idee kwamen: als zij ook meegaat, kunnen we de prijs van Charo's lessen delen! Gisteren hebben we met z’n drieën afgesproken in hun fantastische huis om elkaar te leren kennen en alles door te spreken. Twee uur grammatica per dag, en verder heel de dag Spaans spreken. No English allowed! Zodra Yvet en ik Engels spreken, moeten we 5 pesos in de pot doen (1 euro). Een Spaanse, een Tsjechische en een Nederlandse. Alle drie even gek. WE GAAN HET DOEN!!!! Gisteren heel de dag Spaans met ze gesproken.. wat is dit goed zeg. Toen ik terug naar huis ging DACHT ik zelfs in het Spaans! Mijn doel om net zo makkelijk Spaans te spreken als Engels en Duits, komt weer een stap dichterbij.

Dus: op 28 februari vlieg ik alleen naar Ushuaia, het uiterste zuiden van de wereld, op Antartica na. Daar blijf ik een dag of twee om onder andere naar National Park Tierro del Fuego te gaan waar onwaarschijnlijk mooie panorama uitzichten zijn en ik hoop een boottocht tussen gletsjers en zeeleeuwen te kunnen maken. Dan vier uur in een bus naar Rio Gallegos, waar ik moet overstappen voor de bus naar El Calafate die daar 12 uur over doet (voornamelijk ’s nachts). Bij El Calafate ligt één van de grootste gletsjers ter wereld: Perito Moreno, waar je met ijzers onder je schoenen trektochten over kunt maken. Prachtige ijsmeren, wildlife, ijsrotsen… WAAA! Jullie krijgen eindelijk weer mooie foto’s te zien!!!
Na El Calafate reis ik door naar Bariloche, dat met uitzicht op zijn besneeuwde bergtoppen een beetje aan Oostenrijk doet denken. Daar, op 7 maart, ontmoet ik Charo en Yvet die in 20 uur met de bus vanuit Buenos Aires komen. Met zijn drieën reizen we door naar Chili, bezoeken verschillende National Parks en… leren we Spaans muy rápido!! Charo praat privé veel sneller dan in de klas, we moeten haar echt bijbenen. Yvet en ik zitten echt ongeveer op hetzelfde niveau, ongelooflijk, anders had deze combideal niet eens gekund. Zij weet wat dingen die ik niet weet en andersom, dus we verbeteren elkaar. Bovendien is het goed om te luisteren, dat gaat niet met privéles. Ik had gister echt een paar keer dat ik dacht: ooo… zeggen ze dat zó! Soms weet je wel dat je zin niet klopt, maar weet je niet goed hoe het wel moet. Al die uitroepen, de voorzetsels, alle verschillende werkwoord uitgangen… (om een voorbeeldje te geven: in het Spaans gebruiken ze geen persoonlijke voornaamwoorden. Aan de uitgang of zelfs het accent van het werkwoord hoor je of werkwoord in de tegenwoordige tijd is, in de verleden tijd, en bij wie de actie ligt. Háblo betekent: ik spreek. Habló betekent: hij sprak. Andere tijd, andere persoon, alleen door de klemtoon. Ga er maar aan staan).
We zijn echt vreselijk enthousiast alle drie over deze kans. Charo heeft haar nieuwe baan gevonden: die wil dit blijven doen, haar spaanse lessen aanbieden tijdens reizen. Ik ben blij, Yvet is blij, wat een onverwachte wending!!
Komende week maar eens dikke kleren gaan kopen… en ik werd net zo lekker bruin van al die middagen na school aan het zwembad. En waar laat ik dan al die leuke jurkjes die ik hier gekocht heb….?