Amazone
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
04 December 2010 | Peru, Puerto Maldonado
Van mijn drie weken vrij reizen door Peru zijn ineens maar een paar dagen over, omdat ik heb besloten om ook Peru met de motor te bezichtigen en dit tien dagen in beslag zal nemen. Deze tien dagen vallen precies in het midden van de drie weken die ik oorspronkelijk had, dus ik heb na de vermoeiende reis door Bolivia een week vrij voordat de tweede motortour begint. Lars heeft de route laten zien, en bijna alles wat ik af wilde rijden met bussen en treinen zit in zijn route.. maar dan op de motor!! BETER!! Het enige dat ontbreekt, is de Amazone… en die wil ik toch wel heel graag zien. Bedenk me al jaren hoe dat er uit moet zien… bomen tot aan de horizon. Nadat ik in Australië kennis gemaakt heb met het fenomeen regenwoud, wist ik het zeker… op een dag zou ik boven de Amazone vliegen. 7 miljoen vierkante kilometer aan bomen.
Na drie dagen relaxen in Arequipa, besef ik dat ik nog maar een paar dagen heb om mijn droom te verwezenlijken…na de motortour heb ik nog vijf dagen in Peru, en die wil ik eigenlijk besteden aan Lima. Ik ga naar een toeristenbureau in Arequipa en regel in een uur alles wat ik nodig heb. Dit is het plan: ik ga naar Cusco met de bus (vertrek diezelfde avond, 30 november, al om 20 uur) en zal de volgende morgen in Cusco om half zeven ’s ochtends aankomen. Het is een bus met ligstoelen dus ik kan gewoon gaan slapen. Dan kan ik een dagje doorbrengen in Cusco, heb een hotel, en de volgende morgen ga ik naar het vliegveld van Cusco. Daarvandaan vlieg ik met een klein toestel OVER DE AMAZONE naar Puerto Maldonado, een plaatsje dat aan de rand van de Amazone ligt. Niet zomaar de Amazone, maar vlakbij het Tambopata-Candamo Reserve, dat bekend staat om de grootste concentratie flora en fauna van het regenwoud. Als ik dan toch de jungle in ga… wil ik beesten zien ook! Ik reserveer voor een tocht van vier dagen en drie nachten. Daarna terug naar het vliegveld van Puerto Maldonado voor een vlucht naar Lima. Lars zorgt ervoor dat ik van dat vliegveld wordt opgehaald en naar het hotel wordt gebracht waar de rest van de nieuwe motorgroep ook aankomt. Top. Ik reken een gruwelijk hoog bedrag af aan het toeristenbureau (nadat ik gruwelijk veel heb afgedongen) en wandel terug naar mijn hotel. Ik moet drie tassen inpakken: wat heb ik nodig in de jungle? Wat heb ik nodig tijdens mijn motortocht daarna? Wat kan hier achterblijven in Arequipa?
Om 20 uur zit ik in de bus. De muziek staat keihard en is niet om aan te horen. Zooo blij met mijn mp3 speler met al mijn muziek erop… dankjewel Michel… en m’n boek… dankjewel Micha….
Opeens komt er een busstewardess binnen met eten. Dat had ik niet verwacht! Ze vertelt nog net niet waar de nooduitgangen zijn. Ze deelt het eten uit en zet de tv aan. Net zo hard als de muziek ervoor stond. The boy with the striped pyjama, prachtig! Jammer dat ie nagesynchroniseerd is. En zo goed is m’n spaans nou ook weer niet. Wat een kabaal zeg… wat ben ik blij met mijn muziek en boek. Net als ik midden in m’n verhaal zit, komt de stewardess weer binnen en doet ze het licht uit. Het is net tien uur geweest. We moeten slapen denk ik?? Klaarwakker kijk ik naar buiten. Het is donker, geen straatverlichting, en de bus dendert door de bergen, haalt vrachtwagens in en gooit hem lekker door de bocht. Even word ik bang. Stel je voor dat je met zo’n bus het ravijn inrijdt… maar de chauffeur rijdt goed en geeft me snel mijn vertrouwen terug. Tenslotte haal ik zelf ook vrachtwagens in in de bergen (nadat ik 5 dagen later terugkeer uit de jungle, verneem ik dat er in Peru een busongeluk heeft plaatsgevonden waarbij zes Nederlanders om het leven zijn gekomen. Het feit dat ik een paar dagen niet te bereiken was (in de jungle) heeft voor veel bezorgdheid gezorgd bij familie, vrienden en collega’s. Gelukkig was ik er niet bij betrokken, maar ik voel mee met de families die een ander bericht hebben moeten verwerken).
Om half zeven kom ik een soort van uitgerust uit in Cusco, en word ik opgehaald door een chauffeur die me naar mijn hotel brengt. So far so good.
De rest van de dag verken ik Cusco, de Inca hoofdstad van weleer. Er zijn hier veel toeristen, want er zijn in de omgeving veel ruïnes van de Inca’s te zien, en natuurlijk de Machu Picchu, die ik met de groep motorrijders zal bezoeken. Dus.. wat te doen en te zien in Cusco? Handig… om er dan achter te komen dat m’n Lonely Planet in m’n motortas zit ingepakt! Sta je dan in een vreemde stad zonder info en zonder plattegrond. Ik dwaal wat door de straatjes terwijl Cusco langzaam wakker wordt… beland op de markt, dwaal af tot het gebied waar geen toeristen meer zijn en lunch met de locals een driegangen menu voor 1 euro vijftig. Er komt een heertje aan mijn tafeltje zitten die ik in het Spaans kan vertellen dat ik net drie weken in Bolivia ben geweest, met de motor, en wat mijn verdere plannen zijn. Het is zo leuk dat hij me begrijpt!
Het is koud in Cusco, en ’s avonds begint het te regenen. Om half negen ’s avonds val ik in slaap. Kijk, dat zijn nog eens tijden.
De volgende morgen neem ik de taxi naar het vliegveld en niet veel later zie ik Cusco onder me… de Andes… en een half uurtje later is het zover… ik vlieg boven de Amazone. Waar ik ook kijk zie ik bomen. Tot aan de horizon. Vorige week stond ik op een zoutmeer en was het tot aan de horizon wit. Nu vlieg ik boven de Amazone en is het tot aan de horizon groen. De Río Madre de Dios slingert tussen de bomen door als een dikke modderige slang. Wat ben ik rijk dat ik al deze wonderen van de wereld kan zien. Ik flik het gewoon! In m’n eentje. Ik ben zo ontroerd en trots dat ik bijna volschiet. Kijk mij nou!
Op het vliegveld voel ik gelijk de warmte en de vochtigheid van de jungle. Ik word opgehaald door Alfred, mijn gids voor de komende dagen. Een jongen van 25 met teveel tanden in zijn mond (maar gelukkig heeft hij ze nog allemaal en zijn ze wit) die is opgegroeid in de jungle en wonder boven wonder goed Engels spreekt. In mijn groepje zit een Amerikaan van 65, een Australisch stel van een jaar of 30 en twee Australische meiden van begin twintig. Let’s go!
Een half uur later stappen we in een kano en varen we over de Río Madre de Dios die ik vanuit het vliegtuig zo goed kon zien. De kleur van het water is werkelijk lichtbruin. Onze lodge ligt in de Amazone, aan het water. Ik ben in de jungle!
Later in de middag, om 16 uur, begint onze eerste jungletocht. Lange broeken en lange mouwen aan, ondanks de hitte, tegen de muggenbeten. Gelijk vanuit het terrein waar de lodges staan, duiken we het oerwoud in. Alfred blijkt een fantastische gids, die overal beesten ziet zitten terwijl wij ons best doen om ze met zijn aanwijzingen ook te vinden. Veel spinnen (tot aan een tarantula toe), wandelende takken, een kleine boa constrictor, en andere beesten die ik nog nooit van zo dichtbij heb gezien. En waarvan ik dat eigenlijk ook niet nodig vind…) Hij legt uit over de planten, de verschillende bomen, hoe oud ze zijn, welke medicijnen de natives er van maken… maar alles wat ik hoor is het gezoem van muggen. Ken je dat? Wanneer je in je bed ligt en een mug hoort zoemen? En dat je niet kunt slapen voordat je hem gevonden hebt? Stel je voor dat je er 20 hoort… overal waar je loopt, waar je staat… ik kan me niet concentreren op alle informatie die Alfred geeft. Ik denk alleen maar: loop door loop door ik word opgevreten! Niet veel later wordt het schemerig. Alfred zegt: pak jullie zaklamp maar alvast. Hij is zowat nog niet uitgesproken of het is donker! Zo vlak bij de evenaar gaat de zonsondergang snel. Van het één op het andere moment is het donker, en zijn de muggen weg. Eindelijk hoor ik alle andere geluiden… We banen ons een weg door de bomen in het licht van onze zaklampen, totdat Alfred stil blijft staan en zegt dat we onze zaklampen uit moeten doen om goed te kunnen luisteren. In het pikkedonker is het een kabaal van jewelste. In de vijftien donkere minuten die volgen, onderscheid ik echter steeds meer verschillende geluiden, en waar ze ongeveer vandaan komen. Man, wat zou ik hier bang zijn zonder gids en zonder zaklamp….
Wanneer het licht weer aangaat, vertelt Alfred bij ieder geluid dat we weer horen, van welk dier het afkomstig is. We horen wel 15 verschillende vogels, en twee soorten apen.
De dagen die volgen zijn een echte jungle experience… ik heb zoveel beesten gezien! Voetsporen in de blubber van een jaguar, doodshoofdaapjes die te snel zijn voor je camera, zadelrug apen die op hun rug een zwarte vlek hebben, zoveel soorten vogels en vlinders, papegaaien, witte kaaimannen op de oever van de rivier…
Eén ochtend zaten we al om kwart over vier ’s ochtends in de kano, om de macau’s te zien eten uit een rots van klei. Deze papegaaien zijn monogaam; ze vliegen altijd met z’n tweeën. Als één van de twee dood gaat, trekt de ander al zijn prachtige gekleurde veren uit en sterft. Wanneer hun nest wordt leeggeroofd (voor illegale verkoop) is dat zo’n traumatische ervaring, dat ze nooit meer eieren leggen. Ik ben geroerd dat een vogel zo gevoelig kan zijn.
Alfred laat ons bomen zien van 6 meter breed en 40 meter hoog, van zo’n 300 jaar oud, Iron trees die roest bloeden, Garlic trees die de hele omtrek naar knoflook doen ruiken en The Evil tree; een angstaanjagende kale boom met boze geesten die je kwaad doen. Alfred spreekt met diep respect over deze boom, en wanneer we vragen of we er een foto van mogen maken, zien we hem twijfelen. Ik weet niet of ik uit respect voor hem en de natives geen foto maak, of toch uit een beetje angst. Alfred voelt zich ’s avonds niet goed dat hij ons heeft verteld over the Evil tree, en bedwelmt zichzelf met paddenstoelen uit de jungle. De volgende morgen blijken er drie uit ons groepje nachtmerries gehad te hebben…
De laatste dag lopen we over een hangbrug van 40 meter hoog om net zoals de apen van het uitzicht te genieten en bezoeken we een dierentuin in de jungle, waar vrijwilligers zorgen voor de beesten uit de jungle die het niet meer redden in vrijheid. De prachtig gekleurde toekan, twee stelletjes macau’s (die zó fel geel/blauw en blauw/rood gekleurd zijn dat ze wel geverfd lijken), een otter, een tapir, verschillende apen en een jaguar. Ik word er een beetje triest van dat deze dieren door netten heen uitzicht hebben op hun jungle… Daarnaast geeft het me een vreemd gevoel dat juist de dieren die je moeilijk in het wild ziet (en het liefst spot) allemaal te zien zijn in de dierentuin. Beetje toevallig vind ik het… maar bij het weggaan doneer ik toch wat geld voor de verzorging van deze kleurrijke, prachtige dieren uit de jungle, en ben ik blij dat ik ze min of meer in hun natuurlijke omgeving heb kunnen zien. We hebben drie dagen heerlijk gegeten, met verse vruchten en vlees met rijst dat klaargestoomd was in bananenbladeren.
Ik ben helemaal lekgeprikt, door m’n lange broek en lange mouwen heen, werd gek van de mieren in m’n bed, de motten in m’n kamer zonder elektriciteit, bereik, wifi en warm water….
maar wat was dit GEWELDIG om mee te maken!!!
Na drie dagen relaxen in Arequipa, besef ik dat ik nog maar een paar dagen heb om mijn droom te verwezenlijken…na de motortour heb ik nog vijf dagen in Peru, en die wil ik eigenlijk besteden aan Lima. Ik ga naar een toeristenbureau in Arequipa en regel in een uur alles wat ik nodig heb. Dit is het plan: ik ga naar Cusco met de bus (vertrek diezelfde avond, 30 november, al om 20 uur) en zal de volgende morgen in Cusco om half zeven ’s ochtends aankomen. Het is een bus met ligstoelen dus ik kan gewoon gaan slapen. Dan kan ik een dagje doorbrengen in Cusco, heb een hotel, en de volgende morgen ga ik naar het vliegveld van Cusco. Daarvandaan vlieg ik met een klein toestel OVER DE AMAZONE naar Puerto Maldonado, een plaatsje dat aan de rand van de Amazone ligt. Niet zomaar de Amazone, maar vlakbij het Tambopata-Candamo Reserve, dat bekend staat om de grootste concentratie flora en fauna van het regenwoud. Als ik dan toch de jungle in ga… wil ik beesten zien ook! Ik reserveer voor een tocht van vier dagen en drie nachten. Daarna terug naar het vliegveld van Puerto Maldonado voor een vlucht naar Lima. Lars zorgt ervoor dat ik van dat vliegveld wordt opgehaald en naar het hotel wordt gebracht waar de rest van de nieuwe motorgroep ook aankomt. Top. Ik reken een gruwelijk hoog bedrag af aan het toeristenbureau (nadat ik gruwelijk veel heb afgedongen) en wandel terug naar mijn hotel. Ik moet drie tassen inpakken: wat heb ik nodig in de jungle? Wat heb ik nodig tijdens mijn motortocht daarna? Wat kan hier achterblijven in Arequipa?
Om 20 uur zit ik in de bus. De muziek staat keihard en is niet om aan te horen. Zooo blij met mijn mp3 speler met al mijn muziek erop… dankjewel Michel… en m’n boek… dankjewel Micha….
Opeens komt er een busstewardess binnen met eten. Dat had ik niet verwacht! Ze vertelt nog net niet waar de nooduitgangen zijn. Ze deelt het eten uit en zet de tv aan. Net zo hard als de muziek ervoor stond. The boy with the striped pyjama, prachtig! Jammer dat ie nagesynchroniseerd is. En zo goed is m’n spaans nou ook weer niet. Wat een kabaal zeg… wat ben ik blij met mijn muziek en boek. Net als ik midden in m’n verhaal zit, komt de stewardess weer binnen en doet ze het licht uit. Het is net tien uur geweest. We moeten slapen denk ik?? Klaarwakker kijk ik naar buiten. Het is donker, geen straatverlichting, en de bus dendert door de bergen, haalt vrachtwagens in en gooit hem lekker door de bocht. Even word ik bang. Stel je voor dat je met zo’n bus het ravijn inrijdt… maar de chauffeur rijdt goed en geeft me snel mijn vertrouwen terug. Tenslotte haal ik zelf ook vrachtwagens in in de bergen (nadat ik 5 dagen later terugkeer uit de jungle, verneem ik dat er in Peru een busongeluk heeft plaatsgevonden waarbij zes Nederlanders om het leven zijn gekomen. Het feit dat ik een paar dagen niet te bereiken was (in de jungle) heeft voor veel bezorgdheid gezorgd bij familie, vrienden en collega’s. Gelukkig was ik er niet bij betrokken, maar ik voel mee met de families die een ander bericht hebben moeten verwerken).
Om half zeven kom ik een soort van uitgerust uit in Cusco, en word ik opgehaald door een chauffeur die me naar mijn hotel brengt. So far so good.
De rest van de dag verken ik Cusco, de Inca hoofdstad van weleer. Er zijn hier veel toeristen, want er zijn in de omgeving veel ruïnes van de Inca’s te zien, en natuurlijk de Machu Picchu, die ik met de groep motorrijders zal bezoeken. Dus.. wat te doen en te zien in Cusco? Handig… om er dan achter te komen dat m’n Lonely Planet in m’n motortas zit ingepakt! Sta je dan in een vreemde stad zonder info en zonder plattegrond. Ik dwaal wat door de straatjes terwijl Cusco langzaam wakker wordt… beland op de markt, dwaal af tot het gebied waar geen toeristen meer zijn en lunch met de locals een driegangen menu voor 1 euro vijftig. Er komt een heertje aan mijn tafeltje zitten die ik in het Spaans kan vertellen dat ik net drie weken in Bolivia ben geweest, met de motor, en wat mijn verdere plannen zijn. Het is zo leuk dat hij me begrijpt!
Het is koud in Cusco, en ’s avonds begint het te regenen. Om half negen ’s avonds val ik in slaap. Kijk, dat zijn nog eens tijden.
De volgende morgen neem ik de taxi naar het vliegveld en niet veel later zie ik Cusco onder me… de Andes… en een half uurtje later is het zover… ik vlieg boven de Amazone. Waar ik ook kijk zie ik bomen. Tot aan de horizon. Vorige week stond ik op een zoutmeer en was het tot aan de horizon wit. Nu vlieg ik boven de Amazone en is het tot aan de horizon groen. De Río Madre de Dios slingert tussen de bomen door als een dikke modderige slang. Wat ben ik rijk dat ik al deze wonderen van de wereld kan zien. Ik flik het gewoon! In m’n eentje. Ik ben zo ontroerd en trots dat ik bijna volschiet. Kijk mij nou!
Op het vliegveld voel ik gelijk de warmte en de vochtigheid van de jungle. Ik word opgehaald door Alfred, mijn gids voor de komende dagen. Een jongen van 25 met teveel tanden in zijn mond (maar gelukkig heeft hij ze nog allemaal en zijn ze wit) die is opgegroeid in de jungle en wonder boven wonder goed Engels spreekt. In mijn groepje zit een Amerikaan van 65, een Australisch stel van een jaar of 30 en twee Australische meiden van begin twintig. Let’s go!
Een half uur later stappen we in een kano en varen we over de Río Madre de Dios die ik vanuit het vliegtuig zo goed kon zien. De kleur van het water is werkelijk lichtbruin. Onze lodge ligt in de Amazone, aan het water. Ik ben in de jungle!
Later in de middag, om 16 uur, begint onze eerste jungletocht. Lange broeken en lange mouwen aan, ondanks de hitte, tegen de muggenbeten. Gelijk vanuit het terrein waar de lodges staan, duiken we het oerwoud in. Alfred blijkt een fantastische gids, die overal beesten ziet zitten terwijl wij ons best doen om ze met zijn aanwijzingen ook te vinden. Veel spinnen (tot aan een tarantula toe), wandelende takken, een kleine boa constrictor, en andere beesten die ik nog nooit van zo dichtbij heb gezien. En waarvan ik dat eigenlijk ook niet nodig vind…) Hij legt uit over de planten, de verschillende bomen, hoe oud ze zijn, welke medicijnen de natives er van maken… maar alles wat ik hoor is het gezoem van muggen. Ken je dat? Wanneer je in je bed ligt en een mug hoort zoemen? En dat je niet kunt slapen voordat je hem gevonden hebt? Stel je voor dat je er 20 hoort… overal waar je loopt, waar je staat… ik kan me niet concentreren op alle informatie die Alfred geeft. Ik denk alleen maar: loop door loop door ik word opgevreten! Niet veel later wordt het schemerig. Alfred zegt: pak jullie zaklamp maar alvast. Hij is zowat nog niet uitgesproken of het is donker! Zo vlak bij de evenaar gaat de zonsondergang snel. Van het één op het andere moment is het donker, en zijn de muggen weg. Eindelijk hoor ik alle andere geluiden… We banen ons een weg door de bomen in het licht van onze zaklampen, totdat Alfred stil blijft staan en zegt dat we onze zaklampen uit moeten doen om goed te kunnen luisteren. In het pikkedonker is het een kabaal van jewelste. In de vijftien donkere minuten die volgen, onderscheid ik echter steeds meer verschillende geluiden, en waar ze ongeveer vandaan komen. Man, wat zou ik hier bang zijn zonder gids en zonder zaklamp….
Wanneer het licht weer aangaat, vertelt Alfred bij ieder geluid dat we weer horen, van welk dier het afkomstig is. We horen wel 15 verschillende vogels, en twee soorten apen.
De dagen die volgen zijn een echte jungle experience… ik heb zoveel beesten gezien! Voetsporen in de blubber van een jaguar, doodshoofdaapjes die te snel zijn voor je camera, zadelrug apen die op hun rug een zwarte vlek hebben, zoveel soorten vogels en vlinders, papegaaien, witte kaaimannen op de oever van de rivier…
Eén ochtend zaten we al om kwart over vier ’s ochtends in de kano, om de macau’s te zien eten uit een rots van klei. Deze papegaaien zijn monogaam; ze vliegen altijd met z’n tweeën. Als één van de twee dood gaat, trekt de ander al zijn prachtige gekleurde veren uit en sterft. Wanneer hun nest wordt leeggeroofd (voor illegale verkoop) is dat zo’n traumatische ervaring, dat ze nooit meer eieren leggen. Ik ben geroerd dat een vogel zo gevoelig kan zijn.
Alfred laat ons bomen zien van 6 meter breed en 40 meter hoog, van zo’n 300 jaar oud, Iron trees die roest bloeden, Garlic trees die de hele omtrek naar knoflook doen ruiken en The Evil tree; een angstaanjagende kale boom met boze geesten die je kwaad doen. Alfred spreekt met diep respect over deze boom, en wanneer we vragen of we er een foto van mogen maken, zien we hem twijfelen. Ik weet niet of ik uit respect voor hem en de natives geen foto maak, of toch uit een beetje angst. Alfred voelt zich ’s avonds niet goed dat hij ons heeft verteld over the Evil tree, en bedwelmt zichzelf met paddenstoelen uit de jungle. De volgende morgen blijken er drie uit ons groepje nachtmerries gehad te hebben…
De laatste dag lopen we over een hangbrug van 40 meter hoog om net zoals de apen van het uitzicht te genieten en bezoeken we een dierentuin in de jungle, waar vrijwilligers zorgen voor de beesten uit de jungle die het niet meer redden in vrijheid. De prachtig gekleurde toekan, twee stelletjes macau’s (die zó fel geel/blauw en blauw/rood gekleurd zijn dat ze wel geverfd lijken), een otter, een tapir, verschillende apen en een jaguar. Ik word er een beetje triest van dat deze dieren door netten heen uitzicht hebben op hun jungle… Daarnaast geeft het me een vreemd gevoel dat juist de dieren die je moeilijk in het wild ziet (en het liefst spot) allemaal te zien zijn in de dierentuin. Beetje toevallig vind ik het… maar bij het weggaan doneer ik toch wat geld voor de verzorging van deze kleurrijke, prachtige dieren uit de jungle, en ben ik blij dat ik ze min of meer in hun natuurlijke omgeving heb kunnen zien. We hebben drie dagen heerlijk gegeten, met verse vruchten en vlees met rijst dat klaargestoomd was in bananenbladeren.
Ik ben helemaal lekgeprikt, door m’n lange broek en lange mouwen heen, werd gek van de mieren in m’n bed, de motten in m’n kamer zonder elektriciteit, bereik, wifi en warm water….
maar wat was dit GEWELDIG om mee te maken!!!
-
11 December 2010 - 01:30
Johan:
Echt weer een top verhaal met de mooie foto's erbij, de heimwee naar het mooie weer wordt alleen maar groter, beter dan het koude weer in Nederland. Veel plezier en ik ben erg benieuwd naar de motorreis die je nog met Lars en Macho peru gaat maken vanaf Lima naar arequipa.
Groeten,
Johan -
11 December 2010 - 02:17
Ruud G:
Toch ook weer heerlijk om te lezen. Blijf maar komen met die verhalen. Ben nog steeds jaloers. -
11 December 2010 - 11:15
Nanniek:
HELEMAAL TOP! echt geweldig lief!
tot over 10 nachtjes!
x -
11 December 2010 - 11:36
Zwanda:
wauw wat een verhaal en wat een foto's... geweldig!!
ik heb deze week een onwijs grote en dikke kat gezien ;) -
11 December 2010 - 12:04
Erica:
Hoi Danielle,
Wat een prachtig verhaal weer. Wanneer komt het boek uit?
Op naar het volgende hoofdstuk. Inderdaad fijn dat je heelhuids bent, was ook even bang voor de bus in Peru. Het zal toch niet, denk je dan....
Veel groeten,
Erica -
11 December 2010 - 13:29
Marijke Jacobs:
Opnieuw genoten van je reisverslag. Het zo bijzonder wat je allemaal durft en meemaakt, om je hele leven nooit meer te vergeten.
Op naar de volgende uitdaging en vooral genieten!! -
12 December 2010 - 18:13
Carola:
Wat schrijf je toch mooie verhalen, geweldig om te lezen en dat het allemaal goed gaat met je.
Op naar je volgende verhaal ......
Liefs uit een koud Nederland. X -
12 December 2010 - 18:30
Jaap En Erica:
Lieve Daan,
Wat een prachtige reisverslagen, we volgen je op de voet ( motor )
Zijn natuurlijk wel een beetje jaloers op alles wat je meemaakt.
Niemand neemt al deze indukken ooit van jou af !
Het live filmpje uit Peru was geweldig, was je toch opeens erg dichtbij.
Heel veel liefs, Jaap en Erica -
13 December 2010 - 09:40
Danielle B:
Hoi Daan, ook al ken ik je niet persoonlijk, dat bericht met het busongeluk in Peru maakte me even heel bezorgd zeg, dus ik ben blij te lezen dat je er nog gewoon bent en jouw geweldige avontuur kan afmaken!
Liefs, andere Daan -
13 December 2010 - 15:57
Michel:
Vorige week in Emmen heb ik dezelfde dieren gezien ;-) Toch interessant, muggen komen dus niet op het licht af (je zaklamp)!
Voor de rest ... ja ... kijk haar nou !! ;-) (Ben je die anaconda van 20 meter nu al tegengekomen?)
Die gids zal al eerder van de foute paddestoeltjes gesnoept hebben en zich daar niet goed van voelen, want een google op 'evil tree' levert alleen jouw reisverslag op (!) Kolder dus ;-)
Leuk verhaal, keep us posted.
(iets zegt me dat ik serieus banger in die bus zou zijn, dan in die donkere jungle)
-
14 December 2010 - 17:33
John Wouters:
DAANTJE, GEWELDIG!!!!! IK KAN MIJ VOORSTELLEN DAT JE HELEMAAL OPGAAT IN DE OMGEVING. wAS WEL WAT ONGERUST OVER DAT ONGELUK HOOR. OP NAAR HET VOLGEND AVONTUUR, BROEM BROEM!!!! X -
15 December 2010 - 19:47
MvD:
He Kanjer,
heerlijk om alles van je te lezen, al die verhalen terwijl hier het leven zo gewoon doorgaat..Met mij gaat het overigens heel goed:-)
Liefs, en veel plezier met de feestdagen en met Nanniek!!! -
22 December 2010 - 11:29
Rachelle Van Zijl:
danielle, ik ben de klein dochter van Fons van zijl uit Edam.
en ik vind het heel spannend wat u doet en ik vind het leuk om uw verhalen te lezen.
groetjes van rachelle van zijl uit edam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
